Het Djugu 2-proces eindigde op 1 april 2021. Het proces werd afgesloten met de veroordeling van 21 beklaagden tot levenslange gevangenisstraffen wegens misdaden tegen de menselijkheid door middel van moord, brandstichting, vernieling, plundering en vervolging, en met de vrijspraak van 11 beklaagden. De 219 burgerlijke partijen kregen ook de meeste van hun eisen voor herstelbetalingen toegewezen, zowel individueel als collectief, met inbegrip van rehabilitatiemaatregelen, waardoor gebroken werd met de praktijk om enkel schadevergoeding toe te kennen.

Maak kennis met de vereniging Art Acquis, die in Tunesië werkt met gedetineerden. In haar project Perspectives, gesteund door ASF en ATL MST SIDA Bureau National, zet de vereniging kunst in als therapie. Via de verschillende activiteiten tracht men de gedetineerden te helpen om over hun ervaringen te praten, om zich constructief bezig te houden tijdens hun detentie en om hun re-integratie in de maatschappij aan te moedigen.

Binnen het project Alternative, opgestart door Advocaten Zonder Grenzen en ATL MST SIDA, zorgt Horizon d’Enfance in de gevangenis van Gabès voor culturele activiteiten, voor opleidingen voor het gevangenispersoneel en voor beroepsgerichte opleidingen (loodgieter, stukadoor, kok en banketbakker) voor de gevangenen. De gevangenen kunnen ook opleidingen volgen rond ondernemerschap, begeleiding krijgen bij de opstart van microprojecten en psychologische begeleiding krijgen ter voorbereiding van hun vrijlating. Het project streeft ernaar om de gevangenen in Gabès te rehabiliteren en te re-integreren.

Waarom krijgen zo weinig slachtoffers in de Democratische Republiek Congo een schadevergoeding, terwijl het aantal veroordelingen voor internationale misdrijven toeneemt? In een policy brief van Advocaten Zonder Grenzen, TRIAL International en RCN J&D worden de onredelijk lange en complexe procedures in detail beschreven. Het document, dat door een dertigtal internationale partners en stakeholders uit het maatschappelijke middenveld onderschreven werd, kant zich tegen “schijnbare gerechtigheid” die niet voldoet aan de vereisten van het internationaal recht.

Advocaten Zonder Grenzen publiceert een studie over de indirecte discriminatie die de Belgische noodmaatregelen teweegbrachten bij bepaalde bevolkingsgroepen, voornamelijk de meest kwetsbaren. De analyse, opgesteld in het kader van het project ‘Covid-19-monitoring en de Rechtsstaat’, baseert zich op een reeks observaties en gesprekken die ASF in juni en juli 2020 organiseerde.

Op 15 september 2020 werden 6 verzoekschriften ingediend bij de arrondissementsrechtbanken van Kinshasa, Mbuji-Mayi (Oost-Kasaï), Lubumbashi (Hoog-Katanga) en Kindu (Maniema). In naam van enkele burgers en verschillende organisaties uit het maatschappelijke middenveld vragen ze aan de bevoegde rechters om gevallen van willekeurige vrijheidsberoving te erkennen, evenals de rampzalige toestand in de gevangenissen, o.a. als gevolg van de overbevolking. Deze vordering wil ook dat de aansprakelijkheid van de Staat erkend wordt bij de door de verzoekers geleden schade.

Indonesië werd sterk getroffen door Covid-19. Volgens officiële gegevens staat Indonesië op de tweede plaats binnen Zuidoost-Azië met de meeste positieve gevallen en op de vijfde plaats wat betreft het sterftecijfer. 20.5% van de gevallen met Covid-19 bevond zich in de hoofdstad Jakarta. Deze blogpost richt zich voornamelijk op de wettelijk reactie die werd aangenomen in de eerste fase van de pandemie, die tot ongeveer midden juni loopt. Verschillende regio’s versoepelden vanaf toen de “grootschalige sociale beperkingen” die waren aangenomen in de strijd tegen het virus.

Op 24 juni 2020 werd eindelijk het definitieve verslag van de Instantie Waarheid en Waardigheid (l’Instance Vérité et Dignité (IVD)) gepubliceerd in een speciale editie van de Tunesische Staatcourant. Met dit verslag worden de werkzaamheden van de Instantie, zoals het ondervragen van bijna 62.000 slachtoffers en de overdracht van 204 dossiers naar gespecialiseerde kamers die instaan voor het strafrechtelijke vervolgen van mensenrechtenschendingen en economische misdrijven, beëindigd. Het mandaat van de Instantie had betrekking op misdrijven gepleegd tussen juli 1955 en december 2013, wat ook de datum is van de afkondiging van de organieke wet nr. 53-2013 betreffende de inrichting en organisatie van het overgangsjustitieproces. In haar verslag stelt de Instantie niet enkel historische feiten vast maar vermeldt zij ook een lijst van slachtoffers en martelaren van de revolutie die recht hebben op herstel en schrijft ze aanbevelingen voor aan de Staat met het oog op structurele hervormingen. Bovendien besteedt het verslag specifiek aandacht aan de bestuurs- en corruptieproblemen van het land met een herstelprogramma voor “slachtofferregio’s”.

De kwestie van de schade die voortvloeit uit de kolonisatie, die gedurende langetijd naar de achtergrond van het publieke discours is verwezen, is de laatste tijd in Europa in een stroomversnelling geraakt, en in het bijzonder in België.

Een voorstel tot oprichting van een Waarheids- en Verzoeningscommissie wordt momenteel in de Kamer van Volksvertegenwoordigers besproken. België heeft dus een historische kans om de confrontatie aan te gaan met haar koloniale verleden, en zo de onderliggende oorzaak van het hedendaagse onrecht waarmee de Afro-afstammelingen worden geconfronteerd aan te pakken en om nieuwe relaties aan te knopen met de vroeger gekoloniseerde samenlevingen.

Terwijl de Covid-19-pandemie een piek bereikte in China en een steeds grotere bedreiging vormde in Europa, reageerde Tunesië snel met preventieve maatregelen, zich bewust zijnde van de zwakke sanitaire voorzieningen om dergelijke crisissen het hoofd te bieden. De eerste maatregelen kwamen er dan ook al op 26 januari door het invoeren van thermische camera’s en, begin maart, met het uitrollen van isolatiemaatregelen voor mensen met symptomen en een 14-daagse thuisquarantaine voor mensen zonder symptomen die uit risicogebieden kwamen. …